Þegar kristna átti Styrmi

Þegar Styrmir minn var sjö ára heyrði ég það eitt kvöldið að barnið er að tauta eitthvað fyrir munni sér. Ég spurði hann hvað hann væri að tauta og fékk þá að vita að þetta væru bænirnar sem hann ætti að fara með á kvöldin. Og hver sagði þér að fara með þessar bænir, spurði ég. Kennarinn sagði blessaður unginn. Segðu þetta upphátt og lofaðu mér að heyra. Styrmir byrjaði að þylja og það var greinilegt að þetta hafði bara verið tuggið ofan í hann því hann fór ekki rétt með né heldur hafði hann hugmynd um hvað það var sem hann væri að tauta.

Ég hringdi í skólastjórann og sagði að mér vitanlega væri engin trúarbragðafræðsla í sjö ára bekk. Skólastjórinn varð hálfvandræðalegur og sagði að þessi tiltekni kennari væri bara svo trúaður og að engir foreldrar aðrir en ég hefðu kvartað. Ég bað hann þá bara vel að lifa, sagðist ætla að kynna trúarbrögð fyrir mínu barni þegar það hefði aldur og vit til að skilja hvað væri í gangi og frábæði mér svona lagað fyrir hönd sonar míns.

Annaðhvort talaði skólastjórinn ekki við kennarinn eða kennarinn lét það sem vind um eyru þjóta. Nokkrum dögum efti bænamuldrið kom Styrmir heim skíthræddur og skjálfandi á beinunum. Mamma, veist þú til hvers spámennirnir og prestarnir eru? Ég varð að játa að ég vissi það ekki. Jú, þeir eru sko spegill guðs þar sem þú getur séð hann. Guð er nefnilega svo bjartur að ef maður horfir beint á hann verður maður blindur og brennur til ösku! Það var vitanlega sami kennarinn sem hafði boðið upp á þessa visku.

Ég hringdi aftur í skólastjórann alveg bálill og spurði hvað honum fyndist um að verið væri að bera svona bábiljur í ung og áhrifagjörn börn. Annaðhvort yrði þessum kennara stranglega bannað að ræða um trúmál í tímum eða Styrmir færður um bekk. Styrmir var færður um bekk en allir hinir litlu krakkarni máttu áfram sitja undir eldi og eimyrju og dómsdagsspám. Svo hneykslast fólk á að foreldar vilji ekki kristinfræði í skólum!

Athugasemdir

[Guðmundur Rúnar Árnason (IP-tala skráð) 27.11.2008 kl. 20:34]

Og blessað barnið endar sem sökudólgur - þótt það liggi fyrir að kennarinn er óhæfur með öllu.

Svona má ekki viðgangast.

[Sigrún Jónsdóttir, 27.11.2008 kl. 20:39]

Og auðvitað var drengurinn færður um bekk???...hvað var í gangi

[Jens Guð, 27.11.2008 kl. 20:39]

  Hvaða fag átti kennarinn að kenna þegar hann stundaði trúboð?

[Helga Magnúsdóttir, 27.11.2008 kl. 21:25]

Þetta var bara svona venjulegur sjö ára bekkur þar sem sami kennarinn kenndi allt. Svona umsjónarkennari eins og tíðkast í neðstu bekkjum grunnskólans.

[Sigrún Þorbjörnsdóttir, 28.11.2008 kl. 00:55]

...blindur og brennur til ösku.. datt manninum í hug að segja þetta við sjö ára barn  

[Helga skjol, 28.11.2008 kl. 06:30]

[alva (IP-tala skráð) 28.11.2008 kl. 08:33]

vóóóó, þetta kallar maður öfgatrú...haaa færður um bekk?? Ég á ekki orð.

[Jenný Anna Baldursdóttir, 28.11.2008 kl. 09:29]

Auðvitað átti að vara manninn við og reka hann síðan.  Meira ruglið.

[Kristín Gunnarsdóttir, 28.11.2008 kl. 11:20]

Þetta kalla ég nu bara yfirgang og frekju í kennaranum og ekkert annað

[Kallý, 28.11.2008 kl. 20:36]

ji hvað ég er eitthvað treg, ég var lengi að spá hver þessi Kristna væri sem átti Styrmi og hvað hún kæmi sögunni við

[Kristín Björg Þorsteinsdóttir, 29.11.2008 kl. 14:45]

Tónmenntakennslan í Vogskóla gengur voða mikið út á að syngja Jesús er besti vinur barnanna. Ég held að annar tónmenntakennarana sé KFUK kona og mér var snar brugðið þegar ég sá hvað verið var að syngja.

Já mér var brugðið - og eru þó dætur mínar skírðar og fermdar og farið með bænir fyrir þær á kvöldin. En svona innræting á ekki að vera í skólum

[Styrmir (IP-tala skráð) 29.11.2008 kl. 17:12]

enda er ég hundheidinn í dag!