Fjárans ferming

15.4.2009 | 18:25

Hún Birgitta sonardóttir mín fermdist núna 5. apríl. Það sem foreldrar þeirra hafa aldrei búið saman og endalokin endaslepp ákváðum við Stjáni að halda aukafermingarveislu fyrir föðurfjölskylduna í Iðnó á laugardaginn. Það verður bara gaman.

Þetta leiðir hugann að minni eigin fermingu sem er mér ekkert sérlega kær í endurminningunni. Svanhildur systir mín, sem þá bjó í London, var heima einhverra hluta vegna og vitanlega var tískudrósinni úr útlandinu falið að velja föt á mig og greiða mér. Við byrjuðum á að fara í Rímu, sem þá var besta skóbúð bæjarins. Þar sá ég rosalega flotta skó, græna og svarta með háum hæl og þykkum botni. Þessa skó vildi ég en Svanhildur tók það ekki í mál. Þeir væru ekki nógu "fermingarlegir". Þar sem Svanhildur hafði alla tíð ráðskast með mig og ég orðin vön því voru keyptir svartir og hvítir lakkskór með lágum hæl. Alls ekki það sem ég vildi en ég lét mig hafa það. Síðan var farið í kjólakaup og þá upphófst sami söngurinn. Allt sem ég vildi var ekki nógu "fermingarlegt". Það var keyptur á mig svartur kjóll með hvítum líningum í hálsi og á ermum. Mér fannst ég alveg eins og stofustúlkan hjá afa og ömmu.

Þegar pabbi kom í land til að vera heima í fermingunni þekkti hann sína dóttur og fann að ég væri ekki allskostar ánægð. Hann sagði því að við tvö skyldum fara og kaupa kápu. Við fórum víða og loks fann ég æðislega kápu. Hún var beinhvít kasmírkápa, hrikalega flott. Við þetta hresstist ég heldur.

Svo var það hárgreiðslan. Ég vildi fá uppsetta lokkagreiðslu. En nei, það kom ekki til greina, slíkt var löngu farið úr tísku í London. Það varð úr að Svanhildur greiddi mér fyrir ferminguna. Ég var látin sofa með hræðilegar rúllur í hausnum og um morguninn hófst svo greiðslan. Svanhildur var ákveðin í að slöngulokka skyldi ég hafa og ekkert annað. Hárið á mér var bæði sítt og þykkt og þar af leiðandi þungt. Þess vegna þurfti ósköpin öll af hárlakki. Slöngulokkarnir voru svo stífir að það glamraði í mér þegar ég gekk og ég þorði ekki að snúa höfðinu snöggt svo fjandans lokkarnir sveifluðust ekki framan í mig. Ég hefði örugglega fengið glóðarauga af högginu. Fermingin og veislan gengu svo sem allt í lagi fyrir sig en mér leið eins og vinnukonu með ljósakrónu á hausnum.

Svanhildur beit svo höfuðið af skömminni daginn eftir ferminguna. Kvikindið atarna fór í Rímu og keypti skóna MÍNA handa sjálfri sér. Ég varð vitanlega alveg brjáluð en lét ekki á því bera og beið færis. Í næstu rigningartíð þegar allt var ekkert nema drulla og svað stal ég skónum og fór í þeim út í pollana og drulluna og eyðilagði þá. Það var sæt hefnd.

Flokkur: Bloggar | Facebook

Athugasemdir

Ég er búin að veltast um af hlátri hér fyrir framan tölvuna Takk fyrir mig.

Til hamingju með sonardótturina

Sigrún Jónsdóttir, 15.4.2009 kl. 18:30

Takk fyrir það, Sigrún mín. Hún fékk að velja sín föt sjálf.

Helga Magnúsdóttir, 15.4.2009 kl. 19:03

Innilega til hamingju með sonardóttur þína Helga mín. Þetta er æðislegt og það er ávalt gaman að lesa pistlana þína. Eigðu rosa gott kvöld vinkona og njóttu næstu daga vel og lengi.

Með bestu kveðju.

Valgeir.

Valgeir Matthías Pálsson (IP-tala skráð) 15.4.2009 kl. 19:52

Til hamingju með sonardótturina.

...fermingarbaslið af þér sjálfri er svakaleg(a)(fyndið) lífsreynsla....

ég fékk að ráða sjálf..en mamma fékk nærri slag yfir hárinu. Settar rúllur og allt heila klabbið. Þegar bláa simcan hans pabba stoppaði framan við fríkirkjuna í Reykjavík þá leit hárið út eins og vant var, óstýrilátar krullur í allar mögulegar áttir og ekkert skipulag á dæminu. Fína greiðslan lak úr á leiðinni úr Laugarnesinu

Ragnheiður , 15.4.2009 kl. 21:35

Birna Dis Vilbertsdóttir (IP-tala skráð) 15.4.2009 kl. 21:50

Hahaha, minnir mig á ýmislegt.

Jenný Anna Baldursdóttir, 15.4.2009 kl. 23:26

Til hamingju með sonardótturina. Haha, þú segir alltaf jafn skemmtilega frá. Púkinn hún systir þín

Sigrún Þorbjörnsdóttir, 16.4.2009 kl. 01:03

Takk

Eygló, 16.4.2009 kl. 03:42

Já elskan góð skemmtun þetta og til hamingju með sonardótturina.

Gott hjá þér að skemma skóna Ég hef alltaf sagt að ég væri fegin að ég eignaðist ekki systur á bara 4 bræður og hef ætíð notið þess í botn
Knús til þín ljúfan
Milla.

Guðrún Emilía Guðnadóttir, 16.4.2009 kl. 19:18

Frábær fermingarsaga. Takk fyrir að deila henni með okkur hinum. Afar sátt við endinn. Hann vekur þörf fyrir játningar gamalla synda. Þekki t.d. konu sem gubbaði -á gamlárskvöld- í hlébarðastígvél kynsystur sinnar, þannig að ekki sást fyrr en í þau var komið. "Fórnarlambið" átti óleikinn víst fyllilega skilið og hefur verið til friðs síðan